پشت سرم اگر طوفانی سرکشه
اگر که رو به روم شب شعله میکشه

دلواپسم نباش ! من مرد حادثه ام
از قلب اشک و خون به خونه می رسم

دلواپسم نباش ای ماه ساکتم
دلواپسم نباش ! که من به یادتم

به فکر غربت گل های پرپرم
باید که از شب دلهره بگذرم

میون بارش بارون اضطراب
سر دو راهیه آرامش و عذاب

باید که از خودم بی وقفه بگذرم
فردای روشنو به خونه بسپارم

جاده اگر پر از سراب و وحشته
اگر که مقصدم مسلخ غربته !!

دلواپسم نباش ! من اهل رفتنم
من تو هجوم این طوفان “نمی شکنم”

دلواپسم نباش ای ماه ساکتم
دلواپسم نباش که من به یادتم !